وکیل ممانعت از حق در مشهد

مبحث دوم: دعوای مزاحمت ازحق 

وکیل ممانعت از حق در مشهد،اگر در تصرفات خواهان نسبت به انواع غیرمنقول خللی ایجاد شود بدون اینکه مال غیر منقول از ید وی خارج گردد در این صورت باید دعوای مزاحمت از حق از سوی مشار الیه مطرح گردد.  

گفتار اول: تعریف دعوای مزاحمت از حق 

وکیل ممانعت از حق در مشهد، مزاحمت در لغت به معنی اذیت کردن و تنگ گرفتن بر کسی میباشد و مطابق ماده .۱۶ ق.آ.د.م: «دعوای مزاحمت عبارت است از: دعوایی که به موجب آن متصرف مال غیرمنقول درخواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می نماید که نسبت به متصرفات او مزاحم است بدون اینکه مال را از تصرف متصرف خارج کرده باشد» بنابراین، مزاحمت در انتفاع صاحب حق اخلال جزئی ایجاد می کند.  

گفتار دوم: ارکان دعوای مزاحمت از حق 

 ارکان تشکیل دهنده دعوای مزاحمت از حق چهار عنصر(سبق تصرف، ملک غیر، وجود مانع، عدوانی بودن مانع) می باشد که به ترتیب به توضیح هریک می پردازیم.  

الف) سبق تصرف خواهان:

اولین و اساسی ترین رکن دعوای مزاحمت اثبات سبق تصرف خواهان برمال غیرمنقول موضوع مزاحمت می باشد؛ لذا خواهان باید اثبات کند که مال غیرمنقول قبل از مزاحمت در تصرف و مورد استفاده وی بوده و بدون رضایت وی یا از طریق غیرقانونی امکان استفاده وی از مال غیرمنقول مواجه با مشکل شده است البته سبق استفاده و انتفاع خواهان بر مال غیرمنقول شرط نیست هم اینکه شخص، متصرف مال بوده و سابق آن محرز شود کافی است.  

مالی که ادعای تصرف سابقه بر آن شده باید غیرمنقول باشد. البته تفاوتی نمی کند که متصرف، آن را انفرادا یا اشتراک در تصرف باشد در این رابطه در ماده ۱۶۷ ق.آ.د.م. می خوانیم:

«درصورتی که دو یا چند نفر مال غیرمنقولی را به طور مشترک در تصرف داشته یا استفاده می کرده اند و بعضی از آنان مانع تصرف یا استفاده و یا تراحم استفاده بعضی دیگر شود حسب مورد در حکم تصرف عدوانی یا مزاحمت یا ممانعت از حق محسوب و مشمول مقررات این مقاله خواهد بود.» 

ب) ایجاد خلل در تصرفات قانونی خواهان:

اخلال باید ارادی و به قصد بصورت فعلی مثبت واقع شود تا دعوای مزاحمت قابل استماع باشد و از سوی دیگر باید اخلال ایجاد شده با تصرفات خواهان در تعارض و تزاحم باشد؛ بنابراین، در مزاحمت نه تنها وجود قصد مزاحمت از طرف خوانده شرط است بلکه بقا و ادامه این قصد نیز ضروری است. انواع مزاحمت با توجه به نوع مال و طرز فکر مزاحم به صور گوناگون قابل وقوع است که در ذیل به تفکیک به توضیح هریک می پردازیم: 

الف) مزاحمت نسبت به منتفع:

دعوای مزاحمت وقتی قابل طرح است که مزاحم متصرفات مجاز و قانونی خواهان را با اقدامات خود مختل نماید و الا اگر قصد هدف خوانده ایجاد مزاحمت برای شخص متصرف؛ مثلا با توهین یا تهدید یا ضرب و جرح بوده باشد بدون اینکه قصد مزاحمت در استفاده از مال را داشته باشد، دعوای مزاحمت قابل طرح نیست در این حالتحسب مورد دعوای توهین یا تهدید یا ضرب و جرح مطرح خواهد شد.  

ب) مزاحمت نسبت به متصرفات منتفع:

در دو شق به شرح ذیل قبل بررسی است:  

مشاوره تلفنی و معرفی وکیل متخصص دفاع از حق در مشهد اینجا کلیک کنید

۱)مزاحمت های قائم به شخص:

منظور از این مزاحمت اعمالی است که پس از وقوع آثار عینی و محسوس از خود به جای نمی گذارد. به این معنی که با حضور شخص مزاحم و اعمال او، مزاحمت ادامه دارد و چون مزاحم محل را ترک کند،مزاحمت نیز از نظر مادی منتفی می گردد.مزاحمی که در زمان کاشت و برداشت محصول مانع کار و فعالیت متصرف می شود و به این ترتیب امکان استفاده او را از مال ممتنع یا با مشکلمواجه می سازد، در این حالت مزاحمت به صورتی است که اگر مزاحم از زمین مورد اختلاف دور شود، متصرف می تواند بدون مزاحمت عملیات خود را ادامه دهد.  

۲)مزاحمت های قائم به آثار:

در این نوع مزاحمت گو اینکه عمل مزاحمت از شخص مزاحم سر میزند؛ ولی آثاری از عمل باقی می ماند که حتی پس از خروج مزاحم از صحنه مزاحمت، بقاء آن آثار استفاده از ملک را محدود یا غیرممکن می سازد.

دو همسایه که از یک مسیر به صورت مشترک استفاده می کنند و یکی از آنها در مدخل ان با نصب درب  و بستن آن بطور کامل مانع عبور دیگری گردد یا به صورتی که بستن آن به طور کامل مانع عبور دیگری گردد یا به صورتی که همسایه مذکور برای هر بار ورود مجبور باشد همسایه خود را آگاه سازد تا درب را برای او بگشاید یا همسایه ای که ماشین خود را در پارکینگ به شکلی پارک می نماید که گذر و ورود و خروج از پارک برای ماشین های دیگر غیر ممکن یا مشکل می گردد نیز به همین شکل می باشد. این مزاحمت ها نه تنها در موقع حضور مزاحم وجود دارد بلکه در غیاب او نیز آثاری به جای می گذارد که موجب مزاحمت همسایه می گردد.  

ج) عدوانی بودن تصرف خوانده:

وفق ماده ۱۶۱ ق.م: «در دعاوی تصرف عدوانی، ممانعت از حق و مزاحمت، خواهان باید ثابت نماید که موضوع دعوا حسب مورد، قبل از خارج شدن ملک از تصرف وی و یا قبل از ممانعت و یا مزاحمت در تصرف و یا مورد استفاده بوده و بدون رضایت او یا به غیر وسیله قانونی از تصرف وی خارج شده است.» 

 د) عدم خروج مال از ید متصرف:

دعوای مزاحمت زمانی محقق می شود که اعمال و اقدامات مزاحم صرفا موجب اخلال در تصرفات خواهان باشد بدون اینکه مال موضوع مزاحمت از تصرف خواهان خارج گردد؛

لذا اگر اقدام خوانده از این حد تجاوز کرده و النهایه مال غیرمنقول را از تصرف خواهان خارج نماید دیگر دعوای مزاحمت امکان ندارد باید دعوای تصرف عدوانی یا ممانعت از حق مطرح نماید. 

 برای ادامه مطلب کلیک کنید

 برای پیدا کردن وکیل متخصص در سراسر کشور اینجا کلیک کنید